مرتضی سلمان طرقی تیرماه ۱۳۳۵ در تهران بدنیا آمد.

از همان کودکی از هوش و ذکاوت زیادی بهره مند بود. او در سال ۱۳۳۵ پس از گرفتن دیپلم در رشته ریاضی دفتر آماده به خدمت گرفت و در فرصتی که برای اعزام به سربازی داشت، توانست مدرک دیپلم نقشه کشی ساختمان را نیز با نمرات عالی کسب کند.

مرتضی از نوجوانی، نسبت به انجام واجبات دینی عشق و علاقه خاصی نشان می داد، از این رو، دوران بلوغ و جوانی را در دوران فاسد رژیم شاه، با پاکدامنی و تقوا سپری کرد و همسالان خود را نیز در جهت رعایت تقوا راهنمایی می نمود. به خاطر راستی و رعایت تقوا، چندین بار مورد ضرب و شتم مأموران محل قرار گرفت.

از آنجا که فردی هدفمند بود، از دوران سربازی بهترین استفاده را برد و در کسب فنون نظامی، از هیچ تلاشی فرو گذار نکرد.

مدتی از سربازی اش را در هوابرد شیراز گذراند و با فنون چتر بازی آشنا شد.

در همان زمان، انقلاب اسلامی اوج گرفت و مرتضی به روشنگری سربازان پادگان پرداخت. وی پس از فرمان امام به سربازان مبنی بر ترک پادگانها، از پادگان گریخت و به تهران بازگشت و حضوری فعال در وقایع آن دوره داشت.

وی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، دوباره به پادگان هوابرد شیراز بازگشت و پس از پاکسازی پادگان از عناصر خود فروخته و پایان خدمت، به تهران آمد.

سال ۱۳۵۸ به عضویت سپاه در آمد. پس از مدتی فعالیت، با نشان دادن رشادت و لیاقت خود، به عنوان مسئول حفاظت زندان اوین منصوب گشت و همراه یک گروهان در زندان اوین مستقر و مشغول خدمت شد.

پس از شروع غائله کردستان، تاب ماندن در محیطی آرام و بی سرو صدا را در خود ندید، از این رو، با نیروهای تحت امر خود، راهی سنندج شد و در آنجا به مقابله با عناصر ضد انقلاب پرداخت. او با پایمردی و رشادت از اشغال فرودگاه سنندج توسط گروهکهای کومله و دموکرات جلوگیری کرد. استقامت و ایثار وی و نیروهای تحت امرش، حزب وابسته دموکرات را بر آن وا داشت که با ارتباط با برخی سران دولت موقت، مرتضی را به تهران باز گردانند. وی به تهران بازگشت اما خیلی زود خود را به شهر بوکان رساند و به مقابله با ضدانقلاب پرداخت. اما این بار دولت موقت فشار خود را به همه پاسداران مستقر در کردستان وارد آورد و تحت عنوان هیأت به اصطلاح حسن نیت، عملاً پاسداران را خلع ید کرد و کردستان را دو دستی به گروهکهای ضد انقلاب سپرد. مرتضی نیز از شهر بوکان به تهران باز گشت.

زمانی که حضرت امام خمینی (ره) در بیمارستان قلب بستری بود، مرتضی مسئولیت حفاظت بیمارستان را بر عهده گرفت.

به دنبال شروع جنگ تحمیلی، مرتضی با تعدادی از نیروهای سپاه عازم جبهه های جنوب شده و در خرمشهر مستقر گشت. او پس از سقوط خرمشهر به اصفهان رفت و مدتی نیز در آن جبهه جنگید. وی که به ماهیت بنی صدر پی برده بود، مدتی به تهران بازگشت و پس از عزل بنی صدر از ریاست جمهوری، تلاش وسیعی را در سرکوبی گروهک منافقین انجام داد.

وی در سال ۱۳۶۰ با دختری مؤمن و پاکدامن ازدواج کرد.

پیش از شروع عملیّات پیروزمند بیت المقدس، راهی جبهه شد که از سوی فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) به عنوان فرمانده یکی از گردانها برگزیده شد و در آزادی خونین شهر نقش بسزایی ایفا نمود. وی در این عملیّات از ناحیه دست زخمی شده، برای معالجه به تهران بازگشت.

پس از مدتی، همراه جمعی از دوستانش برای حمایت مردم مظلوم لبنان، به سوریه و لبنان عزیمت کرد و مدت چهار ماه در آنجا به خدمت با مردم مظلوم لبنان پرداخت. او در تشکیل بسیج و آموزش مردم لبنان، فعالیتهای چشمگیری ارائه داد.

مرتضی پس از مراجعت از لبنان، به عنوان مسئول ستاد تیپ سیدالشهدا(ع) منصوب شد و از آن پس، خدمات ارزشمندی را در این تیپ انجام داد. وی در عملیّات والفجر مقدماتی و والفجر ۴ به عنوان مسئول محور، حماسه های ماندگاری را همراه دیگر نیروها خلق کرد و در عملیات خیبر اوج ایثار و پایمردی خود را به نمایش گذارد.

شهید مرتضی سلمان طرقی، پس از مدتها مجاهدت و مبارزه در راه حق و عدالت، سرانجام در روز ۷ اسفندماه ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در جزیره مجنون به افتخار شهادت نایل آمد. وی در این عملیّات نیز همچون عملیّات‌های قبل مسئول محور بود و به شایستگی در هدایت نیروهای تحت امر عمل کرد. پیکر پاکش در قطعه ۲۴ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.